|
5 XII 2011 Spotkanie z Mają Komorowską |
 Maja Komorowska była gościem Biblioteki 5 grudnia 2011 r . Spotkanie, z wybitną postacią polskiej kultury, aktorką teatralną i filmową, było wieczorem dzielenia się pięknem poezji, znaczeniem i interpretacją ważnych dla niej i dla nas osiągnięć polskich poetów.
„Nie ulega wątpliwości, że Maja Komorowska jest gwiazdą, ale jest to gwiazdorstwo szczególne, jedyne w swoim rodzaju. Najdalsze od ostentacji, rozkapryszenia aktorskiego, samozadowolenia. Jeśli można w tym przypadku mówić o gwieździe, to jest Maja Komorowska gwiazdą miłości i współodpowiedzialności. Kochającą swoje krajobrazy, swoich bliskich, swoich kolegów” - mówił o niej wybitny poeta i eseista, Artur Międzyrzecki.
M. Komorowska urodziła się w Warszawie, w Krakowie ukończyła Wydział Lalkarski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. Trzy lata później zdała eksternistyczny egzamin aktorski. Debiutowała na deskach krakowskiego Teatru Lalki, Maski i Aktora Groteska. Od roku 1961 związana była z zespołem Jerzego Grotowskiego, najpierw w Teatrze 13 Rzędów w Opolu, a następnie w Teatrze Laboratorium we Wrocławiu. Po odejściu z Teatru Laboratorium współpracowała z teatrami wrocławskimi: Współczesnym i Polskim, a w 1972 roku przeszła do warszawskiego Teatru Współczesnego prowadzonego wówczas przez Erwina Axera – z teatrem tym związana jest do dziś. Jej dorobek teatralny jest ogromny, przypomnijmy zatem choćby kilka najważniejszych ról ostatnich lat: niezwykłym doświadczeniem artystycznym okazały się jej role w "Szczęśliwych dniach" Samuela Becketta w reżyserii Antoniego Libery, "U celu" Thomasa Bernhardaw inscenizacji Erwina Axera, "Wymazywaniu" Bernharda w reżyserii Krystiana Lupy i nagrodzonym Feliksem Warszawskim "Kwartecie" Ronalda Harwooda. Dzięki temu, że aktorka nie boi się „młodego” teatru i współczesnej dramaturgii jej współpraca z Krystianem Lupą zaowocowała wieloma niezwykłymi rolami. Ogromne uznanie przyniosła jej rola Sary Bernhardt w sztuce "Mimo wszystko" Johna Murrella w reżyserii Waldemara Śmigasiewicza. Za początek jej kariery filmowej uważa się rolę w "Życiu rodzinnym" Krzysztofa Zanussiego. Był to równocześnie początek niezwykłej artystycznej przyjaźni, której owoce tworzą historię polskiego filmu. O przestrzeń dla jej niezwykłych dokonań artystycznych zatroszczyli się Andrzej Wajda, Krzysztof Kieślowski,Tadeusz Konwicki i Rafał Wieczyński.
Od 1982 roku wykłada w Akademii Teatralnej w Warszawie, pracując ze studentami w sposób wyjątkowy. Wyreżyserowane przez nią przedstawienie Panny z Wilka na podstawie opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza w lipcu roku otrzymało nagrodę Grand Prix podczas VI Międzynarodowego Festiwalu Szkół Teatralnych w Warszawie. Od lat bierze czynny udział w życiu społecznym, wspierając budowę warszawskiego hospicjum onkologicznego, biorąc udział w Tygodniach Kultury Chrześcijańskiej oraz w Kongresach Kultury Polskiej. W 1993 roku na rynku księgarskim pojawiła się jej książka "31 dni maja". Ona sama jest bohaterką książki Barbary Osterloff "Pejzaż. Rozmowy z Mają Komorowską (2004). Wykorzystuje każdą szansę, by dzielić się swoim życiowym doświadczeniem, artystycznym credo i niezwykłą wrażliwością na ludzkie cierpienie i sprawy społeczne.
Podczas bocheńskiego wieczoru poezjii ujęła słuchaczy niezwykłą serdecznością i bazpośredniością, wzruszyła piękną poezją, którą przekazała w sposób niezwykle prosty i zrozumiały dla każdego słuchacza. Dzięki niej polska poezja zyskała nowych czytelników.
|
