|
23 III 2010 "W Ojczyźnie serce me zostało" |
 "W Ojczyźnie serce me zostało", pod takim tytułem odbył się wieczór poświęcony twórczości poetyckiej Karola Wojtyły w wykonaniu wychowanków Bursy Szkolnictwa Ponadgimanzjalnego w Bochni pod kierunkiem Danuty Gąsior i Bogusława Ptaka.
O spuściźnie poetyckiej Karola Wojtyły opowiedzieli wychowankowie Bursy Szkolnictwa Ponadgimnazjalnego: Magdalena Dudek, Monika Gądek, Justyna Guśtak, Krzysztof Nowojorski, Karol Pastuszak, Anna Roj, Przemysław Satoła, wystąpił zespół muzyczny w składzie: Lidia Skowronek, Monika Błasińska, Karolina Klich, Agata Mróz, Agnieszka Owsianka, Anna Pastuszak, Justyna Potocka, Izabela Wolak, zaśpiewa Aleksandra Błasińska z akompaniamentem Marcina Grandysa.
Często przypominana jest działalność duszpasterska i nauczanie Papieża Polaka, ale Karol Wojtyła był w równej mierze poetą, filozofem i teologiem. Jego poezja i myśl filozoficzna rozwijały się równocześnie, nigdy jednak nie ulegały zatarciu granice pomiędzy nimi. Dzięki temu jego poezja rządzi się prawami sztuki, natomiast jego myśl filozoficzna spełnia rygorystyczne warunki racjonalnych dociekań. Poszukiwanie źródła i kontemplacja oblicza Boga, który stał się człowiekiem, stanowią zasadnicze motywy poezji i myśli filozoficznej Karola Wojtyły oraz nauczania papieża Jana Pawła II.
Pierwszy znany wiersz Wojtyła napisał w 1938 r., mając 18 lat. Tekst stanowi część większej całości zatytułowanej "Renesansowy psałterz (księga słowiańska)". Jako poeta był najpierw zafascynowany Biblią i renesansem, później romantyzmem i jego mistrzami: J. Słowackim i C. K. Norwidem. Swoje wczesne utwory publikował od 1950 r. pod pseudonimami literackimi: Andrzej Jawień, AJ i Piotr Jasień, a po 1961 r. - Stanisław Andrzej Gruda. Działalność artystyczną (aktorstwo i twórczość literacką) zakończył z chwilą wyboru na papieża. Wyjątkiem jest wydany w 2003 r. "Tryptyk rzymski” podpisany Jan Paweł II.
Nie wszystkie teksty Karola Wojtyły zostały opublikowane z powodu krytycznej samooceny autora, który mówił: - „Poezja to wielka pani, której trzeba się całkowicie poświęcić: obawiam się, że nie byłem wobec niej zupełnie w porządku.”
|
